| آن پیک نامور که رسید از دیار دوســت | آورد حرز جان ز خط مشـــــکبار دوست |
| خوش میدهد نشـــــــان جلال و جمال یار | خوش میکند حکـــایت عزّ و وقار دوست |
| دل دادمـــــش بمژده و خجلت همی برم | زین نقد قلب خویش که کردم نثـار دوست |
| شــــــــکر خدا از مدد بخت کار ســــــاز | بر حسب آرزوست همه کار و بار دوست |
| سیر سپهر و دور قمر را چـــه اختیــــار | در گردشند بر حســـــب اختیـــار دوســت |
| گر بــاد فتنه هر دو جهــــان را بهم زند | ما و چراغ چشــــــــم و ره انتظـار دوست |
| کحل الجواهری بمن آرای نســـیم صبح | زان خاک نیکبخت که شد رهگذار دوست |
| ماییم و آستـــــانه ی عشـــــق و سر نیاز | تا خواب خوش کرا بــَرَد اندر کنار دوست |
| دشمن بقصد حافظ اگر دم زند چه بــاک | منّت خدای را که نـِیـــَـم شرمســار دوست |